Vakfıkebir yöresinde söylenen türküler, mani özelliği taşır. Maniler, en yaygın halk şiiri türüdür. Genellikle dize ve her dize yedi hecedir. Manilerin, genellike üçüncü dizeleri serbest, diğer üç dize kendi arasında uyaklıdır. Halk edebiyatında sözlü ürünleri olan manilerin söyleyeni belli değildir. Ağızdan ağıza dolaşarak günümüze kadar gelmişlerdir. Uyak yapısı iki biçimdedir. En çok görülen uyak; a-a-b-a biçimindedir, ikinci tür uyak Ölçüsü de, a-b-c-d biçimindedir. Türküler, hemen hemen her fırsatta söylenir, belirli bir coşkunluk özlemle ayrılır gibi duygular türkülerle açığa vurulur. Türkülerin önemli bir bölümü sevda üstüne söylenmiştir.

 

Örnek :

 

Yayla çümenlerinde

Sallanır da gezersin

Yedi türli çiçek var

Hangisine benzersin

 

Sarmaşık bilbilleri

Yiyeyim o dilleri

Açti yeşil yapraklar

Tam sevdaluk günleri

 

Gel bakalum aynaya

Bakıp güzellenelım

E kız nenen keliyi

Nereye güzlen elim

 

Karadeniz türkülerinin kimileri dörtten çok dizeli olarak karşımıza çıkar.

 

Örnek :

 

En dereye dereye

Al dereden taşlari

Cebimdedir cebimde

Sevduğumun saçlari

İnanmasan gelda bak

Görünuyi uçları

Tabancanın yaninda  

Bi da piçak olacak

Delikanlı olanın

İki yari olacak

Birisi darilan da Ebiri sarilacak