Vakfıkebir yöresinde söylenen türküler, mani özelliği taşır. Maniler, en yaygın halk şiiri türüdür. Genellikle dize ve her dize yedi hecedir. Manilerin, genellike üçüncü dizeleri serbest, diğer üç dize kendi arasında uyaklıdır. Halk edebiyatında sözlü ürünleri olan manilerin söyleyeni belli değildir. Ağızdan ağıza dolaşarak günümüze kadar gelmişlerdir. Uyak yapısı iki biçimdedir. En çok görülen uyak; a-a-b-a biçimindedir, ikinci tür uyak Ölçüsü de, a-b-c-d biçimindedir. Türküler, hemen hemen her fırsatta söylenir, belirli bir coşkunluk özlemle ayrılır gibi duygular türkülerle açığa vurulur. Türkülerin önemli bir bölümü sevda üstüne söylenmiştir.
Örnek :
Yayla çümenlerinde
Sallanır da gezersin
Yedi türli çiçek var
Hangisine benzersin
Sarmaşık bilbilleri
Yiyeyim o dilleri
Açti yeşil yapraklar
Tam sevdaluk günleri
Gel bakalum aynaya
Bakıp güzellenelım
E kız nenen keliyi
Nereye güzlen elim
Karadeniz türkülerinin kimileri dörtten çok dizeli olarak karşımıza çıkar.
Örnek :
En dereye dereye
Al dereden taşlari
Cebimdedir cebimde
Sevduğumun saçlari
İnanmasan gelda bak
Görünuyi uçları
Tabancanın yaninda
Bi da piçak olacak
Delikanlı olanın
İki yari olacak
Birisi darilan da Ebiri sarilacak